Türk medyasında uzun yıllardır süregelen "ajan gazeteciler" tartışması, CHP Milletvekili Yunus Emre'nin gazeteci Nuray Başaran hakkındaki iddialarıyla yeniden gündeme geldi. Başaran'ın ABD'li diplomatlarla olan temaslarının gazetecilik faaliyetlerinin ötesinde olduğu iddiaları, akıllara geçmişte de sıkça dillendirilen benzer suçlamaları getirdi. Peki, Türk medyası bu kronik hastalıktan kurtulabilecek mi?

Ajan Gazeteci İddiaları: Yeni mi, Yoksa Tekrar mı?

CHP Milletvekili Yunus Emre'nin Nuray Başaran'ı ima ederek "CIA ajanı" suçlamasında bulunması, Türk medyasında "ajan gazeteciler" tartışmasını yeniden alevlendirdi. Başaran'ın adının geçtiği Amerikan belgelerinin WikiLeaks'te yer aldığı ve ABD'li diplomatlarla olan temaslarının gazetecilik faaliyetlerini aştığı iddiaları, dikkatleri üzerine çekti. Peki, Nuray Başaran kimdir ve bu iddiaların kaynağı nedir?

• Nuray Başaran: İzmir doğumlu gazeteci ve akademisyen. Milliyet Gazetesi'nde staj yaptıktan sonra Yeni Asır ve Star Gazetesi gibi önemli kuruluşlarda görev aldı. 2000 yılında Türkiye'nin ilk kadın Ankara Temsilcisi olarak Akşam Gazetesi'ne geçti.
• İddiaların Kaynağı: Başaran'ın Ankara Temsilciliği yaptığı dönemde AKP kadroları ve ABD'nin Ankara Büyükelçiliği'ndeki diplomatlarla yakın ilişkiler kurduğu ve adının WikiLeaks belgelerinde geçtiği belirtiliyor.

Bu iddialar, akıllara geçmişte de sıkça dillendirilen "ajan gazeteci" suçlamalarını getirdi. Rıza Zelyut'un 15 yıl önce kaleme aldığı bir yazıda, Soros Vakfı'nın Türkiye'deki bazı yazar, akademisyen ve gazetecileri "sivil casus" gibi kullandığı iddia edilmişti. Ayrıca, bazı gazetecilerin yabancı elçiliklere giderek bildiklerini aktardığı ve MİT ile yabancı istihbarat örgütleri adına bilgi toplamakla suçlandığı belirtilmişti.

Etki Ajanlığı: Bilgi Toplamaktan Daha Tehlikeli mi?

Günümüzde ajanların sadece bilgi toplamak ve aktarmakla kalmayıp, kamuoyu oluşturmakla da ilgilendiği belirtiliyor. Buna da "etki ajanlığı" deniyor. Etki ajanlığı, bir ülkenin veya kuruluşun çıkarları doğrultusunda kamuoyunu yönlendirmek amacıyla yapılan faaliyetleri kapsıyor. Bu faaliyetler, dezenformasyon, propaganda ve manipülasyon gibi yöntemlerle gerçekleştirilebiliyor.

Bu durum, gazetecilerin tarafsızlık ve objektiflik ilkelerine aykırı davranışlarda bulunmasına ve kamuoyunun yanlış bilgilendirilmesine yol açabiliyor. Bu nedenle, gazetecilerin etik değerlere bağlı kalması ve kamuoyunu doğru bilgilendirmesi büyük önem taşıyor.

Çare: Yurtsever Gazetecilik mi?

Peki, bu durumdan kurtulmanın yolu nedir? Uğur Mumcu, Abdi İpekçi, Çetin Emeç, Ahmet Taner Kışlalı ve İlhan Selçuk gibi isimlerin öncülüğünü yaptığı "yurtsever gazetecilik" anlayışının yeniden güçlendirilmesi gerektiği vurgulanıyor. Yurtsever gazetecilik, ülkenin çıkarlarını her şeyin üstünde tutan, dürüst, ilkeli ve bağımsız bir gazetecilik anlayışını ifade ediyor.

Aksi halde gazetecilik, bugünkü imajıyla "jurnalcilik" kıyafetinden asla kurtulamayacak. Gazetecilerin güvenilirliğini yeniden kazanması ve kamuoyunun doğru bilgilendirilmesi için yurtsever gazetecilik anlayışının benimsenmesi büyük önem taşıyor.

Sonuç olarak, Türk medyasındaki "ajan gazeteciler" tartışması, gazetecilik etiği, medya bağımsızlığı ve kamuoyunun doğru bilgilendirilmesi gibi önemli konuları gündeme getiriyor. Bu tartışmanın, Türk medyasının daha şeffaf, dürüst ve ilkeli bir yapıya kavuşmasına katkı sağlaması umuluyor.